.............pazar günleri banyo,çamaşır,ütü,
kısacası iş günü idi.....
sevmezdim....
sonra hayat kolaylaştı...
banyo,çamaşır her gün yapılabilir oldu...
ama...
benim için haftasonu tatil olamadı yine de...
neredeyse her haftasonu nöbet tuttuğum asistanlık günleri,
ardından uzmanlıkta,
hastanede tutulan nöbetler ve telefonla evden tutulan icap nöbetleri
ile haftasonları hafta arasından daha yoğun geçti çoğunlukla...
sadece icabın son günü olan pazarları,
bir gecede 3-5 kez arabaya atlayıp,
hastaneye koşulan bir haftanın biteceğinin işareti olan,
saatlerin sayıldığı pazarları sevdim...
.
.
.
şimdi mi?
emekliyim,
(kurtuldum sağlık reformu diye sunulan kaostan,
yaptığım işe yukardakilerin müdahale etmesinden,
dayak yeme,
hasta yakınları tarafından öldürülme korkusundan...
zaten bunlardan ötürü emekli oldum çalışabilecek yaşta iken....)
ve
her gün pazar bana,
deliye her gün bayram misali:)))))))
.
.
.
bütün bunlar şu çamaşır odalarını görünce aklıma geldi...
haa bu arada,
yok benim evimde böyle bir çamaşır-ütü odası...
olsa fena olmazdı :)
mutlu pazarlar:)
sanirim doktorsunuz...ben 3 yilda bunaldim is hayatindan ;S simdi belki uzun belki kisa bi tatildeyim ve keyfim yerinde ;)) 3. gorsel favorim!
YanıtlaSilBen de iple çekiyorum,emekli olmayı.Emekli olayımda kendime daha fazla zaman ayırayım diyorum.
YanıtlaSilÜtü odası güzel de ütüyle uğraşmak pek güzel değil,ütüyü kim kullanırsa kullansın.
Emeklilik süper.. Saate bakmadan yaşamak, hafta sonunu önemsememek çok güzel. emeklilik benim açımdan eline faturaları alıp karşımda bağıran müşteri görmemek, her ayın belli günü 1500 abone iptali yapmamak, bir saatte en az 120 aboneyle konuşmamak, durmadan çalan telefon sesinden kurtulmak, yolda belde gören eş dostun kurumla ilgili şikayetlerini dinlememek, işten anlamayan sorumsuz insanların müdür, şef ilan edildiği ortamdan kurtulmak demek. emekli olunca ilk iş ev telefonun fişini çektim, cep telefonunun sesini kıstım. mesleklerin en zor yani insanlarla uğraşmak cepaynam, emeklilikse bundan kurtuluş. ufak bir post da benden çıktı herhalde :) ne dertliymişim meğer.
YanıtlaSilneyse :) güzel emeklilik günlerimiz olsun. darısı tüm isteyenlerin başına.
çamaşır odalarına bayıldım. bir odam daha olsa hemen yapmak isterim, harikalar.
sevgiler...
Doktorların hayatı dışı sizi içi bizi yakar misali...Büyük şehirde arkadaşlarım
YanıtlaSilprof,doç vs.onların fazla bir sorunu yok gibi görünüyor.Oldukça güzel yaşamları var:))Burda kasaba da ise arkadaşlarımın çocukları, damatları sağlık ocaklarında veya acilde hekimlik yapıyor...Sistemden kaynaklanan sorun çok para çok az hepsi şimdiden emekliliğin hayali ile yaşıyor.Umarım emekliliğinizde tüm bu yorgunlukları,kırgınlıkları üzerinizden atmışsınızdır.(Sayenizde) CepAynası yansımasıyla gözlerim bayram edip ufkum genişledi..
Bu çamaşır ve ütü:( odasını ise kendim için değil de annem için iç çekerek diledim .Çamaşır asacak balkonu bile yok.... İkeanın hayatı kolaylaştıran tasarımlarını çok beğeniyorum.Her zaman olduğu gibi bu posttan da küçük fikirler uçtu bana:)Sevgiler
Hayata dair paylaşımınız güzeldi,devamını bekliyorum.bende çocukluktan kalma,pazar öğleden sonralarını sevemedim,bitiyor diye üzüntü baslar.bizde uc kız kardesiz annem pazar günleri merdaneli de çamaşır mı yıkasın bizi mı yıkasın onluk yaka mı. ütülesin?.hakkını odeyemeyiz. İyi ki varlar ^_^
YanıtlaSilTelekomda çalışırken hiç pazar günü izin yapamamıştım.En çok pazar günü pazar yapmayı özlemiştim. Nöbetli çalışmak ve tatil günü tatil yapamamak zor gerçekten...
YanıtlaSilemekliliğinizde her şey gönlünüzce olur umarım ,keyifli pazarlar :)
Doktorların hayatı gerçekten çok zor, her anlamda, geçmiş olsun, emekliliğinizin tadını çıkarın doyasıya... ben bu zorluklara rağmen tıp fakültesine girmek için kıran kırana bir rekabetin olmasını anlamakta zorlanıyorum biraz. Çamaşır odaları şahane.. Sevgiler...
YanıtlaSilne ferah bı ev
YanıtlaSilEmekliliginizin tadini doyasiya cikarin:)
YanıtlaSilcanım benim böyle bir çamaşır odam olsun her gün çamaşır yıkayayım.. şahane. bayıldım.
YanıtlaSil