çocuktum...

her çocuk kadar annesine düşkün bir çocuk...
sevilen,korunan,kollanan bir çocuk...

sonra bişey oldu...
anneye hastalık derecesinde bağlı bir çocuk haline dönüştüm...
buncaaa yıl sonra,hatırlıyorum...
hem de çok iyi hatırlıyorum o halimi...
sabah uyanır uyanmaz onu görmeliydim...
bütün gün annem görüş alanım içinde olmalıydı...
zordu,çok zor...
hem benim için,hem annem için...

gittikçe azalarak bu halimden kurtuldum...


yıllar sonra...
keşfedildi...
'ölüm korkusu',
'sevdiğini yitirme korkusu' olduğu...
ve kaynağı...


bir olay...o sıralar çok konuşulan ve sonra unutulup giden bir olay...


bir kadın...
genç...
evli...
iki çocuklu...
çocuklar 3-5 yaşlarında...
kadın hasta...kanser tanısı konmuş...
öleceği kesin...
ve kocasına eş,çocuklarına anne arıyor...
film gibi...
( geçen yıllarda böyle bir dizi de çektiler yanılmıyorsam...)
buluyor da...
kadın ölüyor...
kocası o bulunan kadın ile evleniyor...
çocuklar iyi bakılarak büyüyor...
tam da annelerinin istediği gibi...